Οι αθλητικές κακώσεις μπορεί να κυμαίνονται από μικρά διαστρέμματα έως σοβαρά κατάγματα και εξαρθρήματα. Η θεραπεία για πολλούς αθλητικούς τραυματισμούς εστιάζεται στον έλεγχο της φλεγμονής και στην προώθηση της επούλωσης. Αυτό περιλαμβάνει ανάπαυση, πάγο (για 15 λεπτά κάθε τέσσερις ώρες), συμπίεση και ανύψωση.
Είτε είστε επαγγελματίας αθλητής είτε πολεμιστής του Σαββατοκύριακου, είναι σημαντικό να λάβετε τα απαραίτητα μέτρα για να προστατευτείτε από τραυματισμούς. Οι πιο συνηθισμένοι αθλητικοί τραυματισμοί είναι διαστρέμματα και διατάσεις, που είναι συστροφές ή ρήξεις σε μύες και τένοντες.
Τι είναι οι αθλητικές κακώσεις;
Αθλητικές κακώσεις είναι κάθε είδους βλάβη σε μυ, τένοντα ή οστό στο σώμα ως αποτέλεσμα συμμετοχής σε αθλήματα ή άσκηση. Αυτές οι αθλητικές κακώσεις επηρεάζουν συχνότερα το μυοσκελετικό σύστημα, το οποίο αποτελείται από τα οστά, τους μύες, τους τένοντες και τους συνδέσμους. Οι πιο συνηθισμένες αθλητικές κακώσεις είναι τα διαστρέμματα και οι καταπονήσεις, που συμβαίνουν όταν οι σύνδεσμοι ή οι τένοντες τεντώνονται ή σχίζονται. Οι πιο σοβαρές αθλητικές κακώσεις είναι κατάγματα και εξαρθρήματα.
Γενικά, ένας επαγγελματίας υγείας διαγιγνώσκει έναν αθλητικό τραυματισμό κάνοντας μια φυσική εξέταση και κάνοντας ερωτήσεις. Μπορούν επίσης να παραγγείλουν απεικονιστικές εξετάσεις, όπως ακτινογραφία, αξονική τομογραφία ή μαγνητική τομογραφία, για να δουν την τραυματισμένη περιοχή και να κατανοήσουν καλύτερα τη σοβαρότητα του τραυματισμού.
Η αρχική θεραπεία για πολλούς αθλητικούς τραυματισμούς επικεντρώνεται στον έλεγχο της φλεγμονής και στην προώθηση της φυσικής θεραπευτικής απόκρισης του σώματος. Αυτό περιλαμβάνει ανάπαυση (διακοπή της δραστηριότητας που προκάλεσε τον τραυματισμό), εφαρμογή πάγου (για μείωση του οιδήματος), συμπίεση και ανύψωση. Η συμπίεση περιλαμβάνει την άσκηση ομοιόμορφης πίεσης στην πληγείσα περιοχή, η οποία μπορεί να γίνει με ελαστικό περιτύλιγμα, νάρθηκα ή ειδική μπότα. Ανύψωση σημαίνει ανύψωση της τραυματισμένης περιοχής σε μια θέση πάνω από την καρδιά, η οποία μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του οιδήματος και του πόνου.
Οι επαγγελματίες υγείας μπορούν επίσης να συστήσουν μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) για τη μείωση του πόνου και της φλεγμονής στο τραυματισμένο σημείο. Αυτά περιλαμβάνουν ασπιρίνη, ιβουπροφαίνη και κετοπροφαίνη. Πρέπει να λαμβάνονται σύμφωνα με τις οδηγίες, γιατί η μακροχρόνια χρήση μπορεί να προκαλέσει στομαχικά προβλήματα και να επηρεάσει τη λειτουργία των νεφρών. Ορισμένα ΜΣΑΦ μπορούν επίσης να αλληλεπιδράσουν με ορισμένα συνταγογραφούμενα φάρμακα.
Σε τι διαφέρουν οι αθλητικές κακώσεις;
Οι περισσότερες αθλητικές κακώσεις είναι μικροί και μπορούν να αντιμετωπιστούν στο σπίτι με ανάπαυση, πάγο, συμπίεση και ανύψωση (RICE). Ωστόσο, για πιο σοβαρό τραυματισμό μπορεί να απαιτηθεί επίσκεψη στον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης, ακολουθούμενη από φυσιοθεραπευτή ή παραπομπή σε ειδικό διαχείρισης πόνου.
Ορισμένοι αθλητικοί τραυματισμοί συμβαίνουν ως άμεσο αποτέλεσμα κρούσης ή δύναμης που ασκείται στο μέρος του σώματος, ενώ άλλοι προκαλούνται από υπερβολική χρήση ή επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες που οδηγούν σε μυϊκές ανισορροπίες και κόπωση. Οι νεαροί αθλητές μπορεί να είναι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς, επειδή το σώμα τους εξακολουθεί να μεγαλώνει και το ανομοιόμορφο σχέδιο ανάπτυξης τραβάει σφιγμένους μύες και τένοντες.
Είτε είστε επαγγελματίας αθλητής είτε όχι, είναι σημαντικό να διατηρείτε κάποιο επίπεδο τακτικής άσκησης. Η επιλογή μιας δραστηριότητας κατάλληλης για το επίπεδο φυσικής σας κατάστασης, η σταδιακή αύξηση της έντασης της προπόνησης και η παροχή επαρκούς χρόνου αποκατάστασης μεταξύ των συνεδριών μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη των αθλητικών τραυματισμών. Είναι επίσης σημαντικό να φοράτε κατάλληλο εξοπλισμό ασφαλείας και να χρησιμοποιείτε καλή τεχνική.
Ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία;
Η κατάλληλη θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο και τη σοβαρότητα του τραυματισμού. Οι περισσότερες αθλητικές κακώσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν με ξεκούραση, παγοκύστες, συμπίεση και ανύψωση (προσπαθήστε να ανυψώσετε το τραυματισμένο μέρος του σώματος πάνω από την καρδιά σας). Η λήψη μη συνταγογραφούμενων αντιφλεγμονωδών φαρμάκων είναι επίσης συχνά χρήσιμη.
Το να διατηρείτε το σώμα σας σε καλή κατάσταση πριν κάνετε αθλήματα είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους πρόληψης τραυματισμών. Η τακτική άσκηση βοηθά τους μύες σας να συνηθίσουν την άσκηση του αθλήματος σας και τους κάνει λιγότερο επιρρεπείς σε τραυματισμούς. Οι διατάσεις πριν και μετά την άσκηση είναι επίσης σημαντικές.
Ένας αθλητικός τραυματισμός που δεν βελτιώνεται μετά από λίγες μέρες ανάπαυσης θα πρέπει να ελέγχεται από γιατρό. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα εάν εμφανίσετε σημαντικό οίδημα, μώλωπες ή παραμόρφωση. Μπορεί επίσης να έχετε δυσκολία να μετακινήσετε μια άρθρωση ή εάν αισθάνεστε ζεστή στην αφή.
Τα εξαρθρήματα είναι πολύ επώδυνα και απαιτούν άμεση ιατρική φροντίδα. Συμβαίνουν όταν τα άκρα δύο οστών σε μια άρθρωση γλιστρούν από τη σωστή τους θέση. Μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή βλάβη στους περιβάλλοντες ιστούς και μπορεί να οδηγήσουν σε σπάσιμο των οστών. Είναι επίσης πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν μόνοι σας και μπορεί να χρειαστούν χειρουργική επέμβαση. Εξαρθρήματα μπορεί επίσης να προκληθούν από υπερβολική χρήση και απότομη αύξηση της φυσικής δραστηριότητας που το σώμα σας δεν είναι συνηθισμένο.
Χειρουργική αντιμετώπιση αθλητικών κακώσεων
Εάν έχετε σοβαρό αθλητικό τραυματισμό, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για τη διόρθωση των σχισμένων συνδέσμων και τενόντων ή για την επαναφορά των σπασμένων οστών στη θέση τους. Ωστόσο, οι περισσότεροι αθλητικοί τραυματισμοί αντιμετωπίζονται συντηρητικά, δηλαδή μη επεμβατικές μεθόδους όπως η φυσικοθεραπεία, τα παυσίπονα και τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Ο πάροχος υγειονομικής περίθαλψης θα σας ρωτήσει για τα συμπτώματά σας και θα εξετάσει την τραυματισμένη περιοχή. Μπορούν επίσης να παραγγείλουν εξετάσεις απεικόνισης όπως ακτινογραφία ή αξονική τομογραφία για να δημιουργήσουν εικόνες της δομής των οστών και των μαλακών ιστών σας. Αυτές οι πληροφορίες βοηθούν τον γιατρό σας να διαγνώσει τον τύπο και τη σοβαρότητα του τραυματισμού σας.
Ο πιο συνηθισμένος αθλητικός τραυματισμός είναι ένας τραυματισμός στο γόνατο, ο οποίος μπορεί να αφορά τους χόνδρους, τα οστά και τους συνδέσμους του γόνατος. Άλλες συνηθισμένες αθλητικές κακώσεις περιλαμβάνουν διαστρέμματα αστραγάλου, πόνο στον ώμο (από το στροφικό πετάλι) και τραυματισμούς στον καρπό.
Ο γιατρός σας θα συστήσει ένα πρόγραμμα θεραπείας για τον έλεγχο του πόνου σας και την επιτάχυνση της επούλωσης. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την ακινητοποίηση του τραυματισμού για τη μείωση της κίνησης, η οποία μπορεί να βοηθήσει στη διαδικασία επούλωσης. Αυτό μπορεί να γίνει με νάρθηκες, αεραγωγούς και σφεντόνες. Η συμπίεση του τραυματισμού μπορεί επίσης να βοηθήσει στη μείωση του οιδήματος. Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως η ιβουπροφαίνη ή η ναπροξένη μπορούν να μειώσουν τον πόνο και τη φλεγμονή. Οι ενέσεις κορτιζόνης μπορεί επίσης να είναι χρήσιμες για τη μείωση του πρηξίματος μιας άρθρωσης ή ενός μυός.
Ποιες είναι οι κύριες αιτίες των μυϊκών τραυματισμών;
Οι μυϊκοί τραυματισμοί είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους τραυματισμούς που σχετίζονται με τον αθλητισμό και συχνά συνδέονται με υψηλό ποσοστό υποτροπών. Παρά το γεγονός αυτό, υπάρχουν πολύ λίγα στοιχεία που υποστηρίζουν τις θεραπευτικές στρατηγικές που εφαρμόζονται ευρέως.
Ο πιο συνηθισμένος τύπος μυϊκού τραυματισμού είναι η καταπόνηση (επίσης γνωστή ως τραβηγμένος μυς). Αυτό συμβαίνει όταν ο μυς τεντώνεται ή χρησιμοποιείται υπερβολικά, οδηγώντας σε μικροσκοπικές ρήξεις στις μυϊκές ίνες. Αυτός ο τραυματισμός συνήθως σχετίζεται με πόνο, οίδημα και απώλεια δύναμης και λειτουργικότητας.
Ένας άλλος τύπος μυϊκού τραυματισμού είναι η θλάση, η οποία προκαλείται από την επαφή με ένα ξένο σώμα που συνθλίβει τον ιστό και προκαλεί αιμορραγία. Αυτός ο τραυματισμός συνήθως σχετίζεται με ορατούς μώλωπες επειδή το αίμα από τα κατεστραμμένα αιμοφόρα αγγεία λιμνάζει κάτω από το δέρμα.
Ένας τρίτος τύπος μυϊκού τραυματισμού είναι ένας χρόνιος ή υπερβολικός τραυματισμός, ο οποίος συμβαίνει όταν ο μυς καταπονείται επανειλημμένα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτές οι αθλητικές κακώσεις είναι συχνά δύσκολο να διαγνωστούν, γιατί η βλάβη είναι σταδιακή και δεν προκαλεί πάντα άμεσα συμπτώματα. Οι τραυματισμοί σε αυτόν τον τύπο μυών είναι συχνά το αποτέλεσμα της συσσώρευσης ουλώδους ιστού μέσα στον μυ, ο οποίος μειώνει τη δύναμή του και την ικανότητά του να ανταποκρίνεται στην κίνηση.
Ποια είναι τα αίτια των αθλητικών κακώσεων;
Μπορεί να προκληθούν αθλητικές κακώσεις εάν πιέσετε τον εαυτό σας πολύ σκληρά, αν κάνετε μια δραστηριότητα που είναι πέρα από το επίπεδο της προετοιμασίας σας ή δεν κάνετε ζέσταμα και τεντωθείτε πριν παίξετε ή ασκηθείτε. Τραυματισμοί μπορεί επίσης να συμβούν εάν χρησιμοποιείτε εξοπλισμό που δεν έχει σχεδιαστεί για χρήση για το άθλημά σας ή εάν δεν φοράτε προστατευτική επένδυση.
Μερικά συμπτώματα αθλητικού τραυματισμού περιλαμβάνουν πόνο που δεν υποχωρεί, οστό ή άρθρωση που φαίνεται εκτός θέσης και αδυναμία κίνησης του προσβεβλημένου μέρους του σώματος κανονικά. Ενδέχεται επίσης να παρατηρήσετε ένα τρίξιμο, ένα κλικ ή ένα σκάει όταν προσπαθείτε να μετακινήσετε την τραυματισμένη περιοχή.
Για τη διάγνωση ενός αθλητικού τραυματισμού, ο πάροχος υγειονομικής περίθαλψης θα σας κάνει ερωτήσεις σχετικά με τα συμπτώματά σας και θα κάνει μια φυσική εξέταση της πληγείσας περιοχής. Θα δοκιμάσουν πώς κινείται η περιοχή και ενδέχεται να ζητήσουν απεικονιστικές εξετάσεις όπως ακτίνες Χ, αξονική τομογραφία (CT) ή μαγνητική τομογραφία (MRI). Οι ακτινογραφίες μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό των οστών που είναι ραγισμένα ή σπασμένα. Οι αξονικές τομογραφίες παρέχουν μια πιο λεπτομερή ματιά στα οστά και τους μαλακούς ιστούς σας και μπορούν να δείξουν κατάγματα και μικρές ανωμαλίες σε πολύπλοκες αρθρώσεις. Η μαγνητική τομογραφία είναι πιο ακριβής από τις αξονικές τομογραφίες στο να δείχνει ρήξεις συνδέσμων, μυϊκή βλάβη και ορισμένους τύπους τραυματισμών των οστών.
Ποιοι είναι οι πιο συχνοί αθλητικοί τραυματισμοί;
Το να παίζετε αθλήματα, είτε επαγγελματικά είτε απλώς για διασκέδαση, είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να ασκηθείτε και να παραμείνετε σε καλή φόρμα. Αλλά είναι σημαντικό να κατανοήσετε τους πιο συνηθισμένους τύπους αθλητικών τραυματισμών, ώστε να μπορείτε να λάβετε μέτρα για να τους αποτρέψετε.
Ορισμένοι αθλητικοί τραυματισμοί μπορεί να είναι πολύ σοβαροί, ειδικά εάν δεν λάβετε ιατρική φροντίδα αμέσως. Ο πάροχος υγειονομικής περίθαλψης θα κάνει ερωτήσεις σχετικά με τα συμπτώματά σας και θα κάνει μια φυσική εξέταση της τραυματισμένης περιοχής. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν απεικονιστικές εξετάσεις, όπως ακτινογραφίες, αξονικές τομογραφίες ή μαγνητική τομογραφία, για να τους βοηθήσουν να διαγνώσουν τον τραυματισμό σας.
- Σπασμένα οστά (κατάγματα) συμβαίνουν συχνά κατά τη διάρκεια αθλημάτων επαφής ή όταν πέφτετε. Αυτές οι αθλητικές κακώσεις μπορεί να είναι σοβαροί και απαιτούν χειρουργική επέμβαση.
- Τραυματισμοί χόνδρου μπορεί να συμβούν όταν χτυπάτε ή στρίβετε μια άρθρωση και βλάπτετε τον σκληρό ιστό που καλύπτει και προστατεύει τα άκρα ορισμένων οστών. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πόνο, πρήξιμο και δυσκαμψία.
Οι αθλητικές κακώσεις των τενόντων προκαλούνται συχνά από επαναλαμβανόμενες κινήσεις, όπως το τρέξιμο και το άλμα, και είναι πιο συνηθισμένοι στα γόνατα, τους αγκώνες, τους ώμους και τα πόδια. Αυτοί οι τραυματισμοί μπορούν να προληφθούν με προθέρμανση πριν από τη δραστηριότητά σας, χρησιμοποιώντας κατάλληλη τεχνική και διατάσεις. Άλλες συμβουλές πρόληψης περιλαμβάνουν τη χρήση του σωστού εξοπλισμού, τη μη άσκηση πολύ ή πολύ γρήγορα και την αποφυγή χρήσης παπουτσιών με κακή υποστήριξη.
*Το άρθρο στο self.gr δεν παρέχει ιατρικές συμβουλές: Οι πληροφορίες είναι ενημερωτικές και δεν λαμβάνεται υπόψιν το ατομικό ιστορικό και οι ιδιαιτερότητες που υπάρχουν στα χαρακτηρηστικά του κάθε ατόμου. Για οποιοδήποτε σύμπτωμα συμβουλέψου/ενημερώσου από τον προσωπικό σου γιατρό.
